ဓမၼပဒအေဖာ္မြန္ ၁၉

ဓမၼပဒအေဖာ္မြန္ - ၁၉
၁၉။ ဓမၼ႒ဝဂၢ၊ တရားရိွျခင္း

အမွန္တရားဘက္မွာ ရပ္တည္ရဲသူ ( ဓ - ၂၅၆၊ ၂၅၇ )
အဆံုးအျဖတ္ေပးရမယ့္ အမႈကိစၥကို
အေဆာတလ်င္ မဆင္မျခင္၊ အႏိုင္အထက္ တစ္ဖက္သတ္ ဆံုးျဖတ္ရင္
တရားတဲ့ဘက္မွာ ရပ္တည္သူမဟုတ္။ (တရားသူၾကီးမဟုတ္)
ပညာရိွဟာ ဟုတ္မွန္တဲ့အေၾကာင္း၊ မဟုတ္မွန္တဲ့အေၾကာင္း ႏွစ္ပါးလံုးကို
(စူးစမ္းေလ့လာ ဆင္ျခင္ၿပီးမွ) ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။

စူးစမ္းေလ့လာဆင္ျခင္ၿပီး အဂတိမလိုက္ဘဲ ဟုတ္မွန္တဲ့အတိုင္း
သူတစ္ပါးေတြကို တရားႏွင့္အညီ (ျဖစ္ေစ)ေရာက္ေစသူ
တရားကိုေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ထက္ျမက္တဲ့ပညာရိွကို
တရားမွာတည္သူ တရားသူၾကီးလို႕ ေခၚဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၅၆. ဝိနိစၦယမဟာမတၱဝတၳဳ (၂၅၆၊ ၂၅၇)
န ေတန ေဟာတိ ဓမၼေ႒ာ၊ ေယနတၳံ သာဟသာ နေယ။
ေယာ စ အတၳံ အနတၳၪၥ၊ ဥေဘာ နိေစၧယ် ပ႑ိေတာ။
၂၅၇. အသာဟေသန ဓေမၼန၊ သေမန နယတီ ပေရ။
ဓမၼႆ ဂုေတၱာ ေမဓာဝီ၊ ‘‘ဓမၼေ႒ာ’’တိ ပဝုစၥတိ။

19. Dhammatthavagga: The Just
256. Not by passing arbitrary judgments does a man become just;
a wise man is he who investigates both right and wrong.
257. He who does not judge others arbitrarily, but passes judgment impartially according to the truth, that sagacious man is a guardian of law and is called just.

ေဘးမျဖစ္ေစတာ ပညာရိွပါ ( ဓ - ၂၅၈ )
စကားအမ်ားၾကီး ေဟာေျပာရံုနဲ႕ ပညာရိွမျဖစ္ပါဘူး။
ေဘးမျပဳ (ၿငိမ္းေအးသူ)၊ ရန္မလုပ္ (အမ်က္ေဒါသကင္းစင္သူ)၊
ေဘးအႏၱရာယ္မျဖစ္ေစသူ (ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းေစသူ)ကိုပဲ
ပညာရိွလို႕ ဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၅၈. ဆဗၺဂၢိယဝတၳဳ (၂၅၈)
န ေတန ပ႑ိေတာ ေဟာတိ၊ ယာဝတာ ဗဟု ဘာသတိ။
ေခမီ အေဝရီ အဘေယာ၊ ‘‘ပ႑ိေတာ’’တိ ပဝုစၥတိ။

258. One is not wise because one speaks much.
He who is peaceable, friendly and fearless is called wise.

တရားေဆာင္သူ ( ဓ - ၂၅၉ )
တရားအမ်ားၾကီး ေဟာေျပာရံုႏွင့္ တရားေဆာင္သူ မဟုတ္ပါဘူး။
တရားနည္းနည္းပဲ နာၾကားရေပမယ့္လည္း တရားကို မဂ္ဉာဏ္နွင့္ ထိုးထြင္းသိျမင္သူ၊
တရားကို မေမ့မေလ်ာ့ (ဂရုတစိုက္ လိုက္နာက်င့္သံုး)သူဟာ
တရားေဆာင္သူအစစ္ပါပဲ။

၂၅၉. ဧကုဒါနခီဏာသဝဝတၳဳ (၂၅၉)
န တာဝတာ ဓမၼဓေရာ၊ ယာဝတာ ဗဟု ဘာသတိ။
ေယာ စ အပၸမၸိ သုတြာန၊ ဓမၼံ ကာေယန ပႆတိ။
သ ေဝ ဓမၼဓေရာ ေဟာတိ၊ ေယာ ဓမၼံ နပၸမဇၨတိ။

259. A man is not versed in Dhamma because he speaks much.
He who, after hearing a little Dhamma, realizes its truth directly
and is not heedless of it, is truly versed in the Dhamma.

ေခါင္းျဖဴေနၿပီ၊ စိတ္မျဖဴေသးဘူးလား ( ဓ - ၂၆၀ )
ေခါင္းေဖြးေဖြးျဖဴရံုႏွင့္
သိကၡာဂုဏ္ဝါၾကီးျမတ္သူ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ၿပီး အခ်ီးအႏွီးအိုမင္းသူ လို႕ပဲ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

သိကၡာဂုဏ္ဝါ ၾကီးျမတ္သူ ( ဓ - ၂၆၁ )
သစၥာသိ တရားရိွသူ၊
မညွဉ္းဆဲသူ၊
(သီလ)ေစာင့္စည္းတတ္သူ၊
မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြမျဖစ္ေအာင္ ဆံုးမတားျမစ္သူ၊
ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ ပ်ိဳ႕အန္စြန္႕ၿပီးတဲ့
သမာဓိ ပညာရိွသူကိုပဲ
သိကၡာဂုဏ္ဝါၾကီးျမတ္သူ (မေထရ္)လို႕ ေခၚဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၆၀. လကု႑ကဘဒၵိယေတၳရဝတၳဳ (၂၆၀၊ ၂၆၁)
န  ေတန ေထေရာ ေသာ ေဟာတိ ၊ ေယနႆ ပလိတံ သိေရာ။
ပရိပေကၠာ ဝေယာ တႆ၊‘‘ေမာဃဇိေဏၰာ’’တိ ဝုစၥတိ။
၂၆၁. ယမွိ သစၥၪၥ ဓေမၼာ စ၊ အဟႎသာ သံယေမာ ဒေမာ။
သ ေဝ ဝႏၲမေလာ ဓီေရာ၊ ‘‘ေထေရာ’’ ဣတိ ပဝုစၥတိ။

260. A monk is not an Elder because his head is gray. He is but ripe in age,
and he is called one grown old in vain.
261. One in whom there is truthfulness, virtue, inoffensiveness, restraint and self-mastery,
who is free from defilements and is wise—he is truly called an Elder.

ရုပ္ေခ်ာ၊ အေျပာေကာင္းရံုႏွင့္ မေနာေကာင္းသူမျဖစ္ ( ဓ - ၂၆၂ )
သူတပါးရဲ႕ၾကီးပြားခ်မ္းသာမႈကို မနာလို၊
ကုိယ့္ပစၥည္းကို ဝန္တို၊
ေကာက္က်စ္လွည့္ျဖား မရိုးသားသူဟာ
စကားေျပာေကာင္းရံုနွင့္၊ ရုပ္ရည္အဆင္း ေခ်ာလွရံုနွင့္
ေကာင္းေသာသေဘာရိွသူ မဟုတ္ပါဘူး။

စိတ္ထားၾကည္ျဖဴ သေဘာေကာင္းသူ ( ဓ - ၂၆၃ )
ဒီ(မနာလို ဝန္တို ေကာက္က်စ္တဲ့)သေဘာကို
လံုးဝအျမစ္ျပတ္ ပယ္ႏႈတ္ျဖတ္ၿပီးသူ၊
ကိေလသာအျပစ္ေတြ စိတ္ဆိုးေတြ ပ်ိဳ႕အန္စြန္႕ၿပီးတဲ့ ပညာရိွကိုပဲ
သေဘာေကာင္းသူလို႕ ဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၆၂.  သမၺဟုလဘိကၡဳဝတၳဳ (၂၆၂၊ ၂၆၃)
န ဝါကၠရဏမေတၱန၊ ဝဏၰေပါကၡရတာယ ဝါ။
သာဓု႐ူေပါ နေရာ ေဟာတိ၊ ဣႆုကီ မစၧရီ သေဌာ။
၂၆၃. ယႆ ေစတံ သမုစၧိႏၷံ၊ မူလဃစၥံ သမူဟတံ။
သ ဝႏၲေဒါေသာ ေမဓာဝီ၊ ‘‘သာဓု႐ူေပါ’’တိ ဝုစၥတိ။

262. Not by mere eloquence  nor by beauty of form does a man become accomplished,
if he is jealous, selfish and deceitful.
263. But he in whom these are wholly destroyed, uprooted and extinct,
and who has cast out hatred—that wise man is truly accomplished.

ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းသူ ( ဓ - ၂၆၄၊ ၂၆၅ )
ေခါင္းတံုး တံုးရံုႏွင့္ ကိေလသာကို ၿငိမ္းေအးေစသူ မျဖစ္ပါဘူး။
(သီလ၊ ဓုတင္) က်င့္ဝတ္တရားမရိွသူ၊
ခၽြတ္ယြင္းတဲ့စကား လိမ္ညာေျပာဆိုသူ၊
လိုခ်င္ေတာင့္တ ေလာဘစိတ္ေတြ ျပည့္ေနသူဟာ
ဘယ္မွာ ကိေလသာၿငိမ္းေအးေစသူ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ?

ေသးငယ္တဲ့ မေကာင္းမႈပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကီးမားတဲ့ မေကာင္းမႈပဲျဖစ္ျဖစ္၊
အျမဲတမ္း မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ဟူသမွ်ကို ၿငိမ္းေအးေစသူကိုပဲ
ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ၿငိမ္းေအးခ်မ္းျမသူ (သမဏ)လို႕ ေခၚဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၆၄. ဟတၳကဝတၳဳ (၂၆၄၊ ၂၆၅)
န မု႑ေကန သမေဏာ၊ အဗၺေတာ အလိကံ ဘဏံ။
ဣစၧာေလာဘသမာပေႏၷာ၊ သမေဏာ ကႎ ဘဝိႆတိ။
၂၆၅. ေယာ စ သေမတိ ပါပါနိ၊ အဏုံ ထူလာနိ သဗၺေသာ။
သမိတတၱာ ဟိ ပါပါနံ၊ ‘‘သမေဏာ’’တိ ပဝုစၥတိ။

264. Not by shaven head does a man who is undisciplined and untruthful become a monk.
How can he who is full of desire and greed be a monk?
265. He who wholly subdues evil both small and great is called a monk,
because he has overcome all evil.

ကိေလသာထုၾကီးကို ၿဖိဳဖ်က္ဆီးသူ ( ဓ - ၂၆၆၊ ၂၆၇ )
သူတစ္ပါးဆီက ေတာင္းတတ္၊ အလွဴခံတတ္ရံုနဲ႕
ကိေလသာကို ျဖိဳဖ်က္ဆီးသူ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
(တရားနဲ႕မညီညြတ္တဲ့အက်င့္) ပုပ္ညီွတဲ့ အဆိပ္သင့္အက်င့္ကို ေဆာက္တည္က်င့္သံုးရင္
ကိေလသာကို ျဖိဳဖ်က္ဆီးသူ (ဘိကၡဳ) မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒီ(ျမတ္ဗုဒၶ)သာသနာေတာ္မွာ
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို ပယ္ႏႈတ္ပထုတ္ၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့အက်င့္ရိွသူ၊
ရုပ္နာမ္တရား ခႏၶာငါးပါးဆိုတဲ့ ေလာကကို
ဉာဏ္နဲ႕ဆင္ျခင္ ပုိင္းျခားသိျမင္ က်င့္သံုးေနသူကိုပဲ
ကိေလသာကို ျဖိဳဖ်က္ဆီးသူ (ဘိကၡဳ)လို႕ ေခၚဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၆၆. အညတရျဗာဟၼဏဝတၳဳ (၂၆၆၊ ၂၆၇)
န ေတန ဘိကၡဳ ေသာ ေဟာတိ၊ ယာဝတာ ဘိကၡေတ ပေရ။
ဝိႆံ ဓမၼံ သမာဒါယ၊ ဘိကၡဳ ေဟာတိ န တာဝတာ။
၂၆၇. ေယာဓ ပုညၪၥ ပါပၪၥ၊ ဗာေဟတြာ ျဗဟၼစရိယဝါ ။
သခၤါယ ေလာေက စရတိ၊ သ ေဝ ‘‘ဘိကၡဴ’’တိ ဝုစၥတိ။

266. He is not a monk just because he lives on others’ alms.
Not by adopting outward form does one become a true monk.
267. Whoever here (in the Dispensation) lives a holy life, transcending both merit and demerit,
and walks with understanding in this world—he is truly called a monk.

ပညာရိွ တရားရိွ ျမတ္မုနိ ( ဓ - ၂၆၈၊ ၂၆၉ )
ပညာမရိွတဲ့၊ ေတြေဝသူ အလကားလူဟာ
ဆိတ္ဆိတ္ေနရံုႏွင့္ မုနိမျဖစ္ပါဘူး။
ေၾကာင္းက်ိဳးျမင္သိ ပညာရိွဟာ
ခ်ိန္ခြင္ကို ကိုင္ေျမွာက္ၿပီး ႏိႈင္းခ်ိန္စက္သလို -
ေကာင္းမႈကုသိုလ္အျမတ္တရားကို အရယူၿပီး၊
မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကို ေရွာင္ၾကဉ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ပညာရိွဟာ မုနိျဖစ္ပါတယ္။
အတြင္းအျပင္ ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရား ဆိုတဲ့ ေလာကႏွစ္ပါးကို ပုိင္းျခားသိျမင္သူကိုလည္း
မုနိလို႕ ေခၚဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၆၈. တိတၳိယဝတၳဳ (၂၆၈၊ ၂၆၉)
န ေမာေနန မုနီ ေဟာတိ၊ မူဠႇ႐ူေပါ အဝိဒၵသု။
ေယာ စ တုလံဝ ပဂၢယွ၊ ဝရမာဒါယ ပ႑ိေတာ။
၂၆၉. ပါပါနိ  ပရိဝေဇၨတိ၊ သ မုနီ ေတန ေသာ မုနိ။
ေယာ မုနာတိ ဥေဘာ ေလာေက၊‘‘မုနိ’’ ေတန ပဝုစၥတိ။

268. Not by observing silence does one become a sage, if he be foolish and ignorant.
But that man is wise who, as if holding a balance-scale accepts only the good.
269. The sage (thus) rejecting the evil, is truly a sage.
Since he comprehends both (present and future) worlds, he is called a sage.

စိတ္ေကာင္းရိွသူ ျမင့္ျမတ္သူ ( ဓ - ၂၇၀ )
သတၱဝါေတြကို ညွဉ္းဆဲႏွိပ္စက္ (သတ္ျဖတ္)တာေၾကာင့္
သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ျမတ္ မျဖစ္ပါဘူး။
သတၱဝါအားလံုးအေပၚမွာ
(သနားၾကင္နာ ကရုဏာပြား ေမတၱာထားၿပီး) မညွဉ္းဆဲ မႏွိပ္စက္ (မသတ္ျဖတ္)တာေၾကာင့္
သူေတာ္ေကာင္း သူေတာ္ျမတ္ (အရိယာ)လို႕ ေခၚဆိုသင့္ပါတယ္။

၂၇၀. ဗာဠိသိကဝတၳဳ (၂၇၀)
န ေတန အရိေယာ ေဟာတိ၊ ေယန ပါဏာနိ ဟႎသတိ။
အဟႎသာ သဗၺပါဏာနံ၊ ‘‘အရိေယာ’’တိ ပဝုစၥတိ။

270. He is not noble who injures living beings.
He is called noble because he is harmless towards all living beings.

ခရီးလမ္းအဆံုး ပန္းတိုင္အထိေလွ်ာက္ ( ဓ - ၂၇၁၊ ၂၇၂ )
သီလအက်င့္ရိွရံုနွင့္၊
အၾကားအျမင္မ်ားရံုနွင့္၊
သမာဓိရရံုနွင့္၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာမွာ ေနရံုနွင့္၊
ပုထုဇဉ္ေတြ မမွီဝဲႏိုင္တဲ့ အနာဂါမိဖိုလ္ခ်မ္းသာကို
ေတြ႕ထိေရာက္ရိွေနရံုနဲ႕ ---
ဘိကၡဳရဟန္းဟာ
ရဟႏၱာမျဖစ္ေသးသမွ် (အာသေဝါကုန္ရာ မေရာက္ႏုိင္ေသးသမွ်)
သက္သာရာရသြားၿပီဆိုၿပီး
ခိုနားရပ္တန္႕တာကို မေရာက္ပါေစနဲ႕ဦး။

၂၇၁. သမၺဟုလသီလာဒိသမၸႏၷဘိကၡဳ (၂၇၁၊ ၂၇၂)
န သီလဗၺတမေတၱန၊ ဗာဟုသေစၥန ဝါ ပန။
အထ ဝါ သမာဓိလာေဘန၊ ဝိဝိတၱသယေနန ဝါ။
၂၇၂. ဖုသာမိ ေနကၡမၼသုခံ၊ အပုထုဇၨနေသဝိတံ။
ဘိကၡဳ ဝိႆာသမာပါဒိ၊ အပၸေတၱာ အာသဝကၡယံ။

271-272. Not by rules and observances, not even by much learning, nor by gain of absorption,
nor by a life of seclusion, nor by thinking, “I enjoy the bliss of renunciation, which is not
experienced by the worldling” should you, O monks, rest content,
until the utter destruction of cankers (Arahantship) is reached.

#Dhammapada Parli Myanmar English
#Teaching of BUDDHA #BUDDHA Vacana

#Dhammapada Translated By #Acharya Buddharakkhita
#ျမတ္ဗုဒၶ၏ဓမၼပဒ #ဓမၼပဒအေဖာ္မြန္ #အရွင္ဉာဏဝရ(ပါရမီ) ပူေဇာ္ပါသည္။

The Dhammapada - The Buddha's Path of Wisdom.
translated from the Pali by Acharya Buddharakkhita.

The Dhammapada is the best known and most widely esteemed text in the Pali Tipitaka, the sacred scriptures of Theravada Buddhism. The work is included in the Khuddaka Nikaya ("Minor Collection") of the Sutta Pitaka, but its popularity has raised it far above the single niche it occupies in the scriptures to the ranks of a world religious classic. Composed in the ancient Pali language, this slim anthology of verses constitutes a perfect compendium of the Buddha's teaching, comprising between its covers all the essential principles elaborated at length in the forty-odd volumes of the Pali canon.